Heftige dagen in de bergen

Met Ron en Minta de bergen in naar de Lisu en Akha bergdorpen. Hier wonen de kinderen en gehandicapten die zij met de Creating Balance Foudation ondersteunen. Het geluk van het weerzien en de uitwerking van de reeds geboden hulp was duidelijk te zien aan de stralende gezichten van deze mensen. Het eerste dorp kwamen wij wat speeltjes en snoepgoed voor de kinderen brengen.

Ook woont er in dit dorp een zwaar gehandicapte vrouw die haar hele leven al in een soort hok woont en nog nooit van de vlonder voor haar huisje af was geweest. Voor haar hadden Ron en Minta, voordat we er naar toe reden in een winkel in de stad wat koekjes, flesjes vruchtensap en noedels gekocht. Hoe blij kan een mens kijken als ze ziet dat er aan haar gedacht wordt. Een week nadat wij vertrokken waren is Ron weer naar haar toe gegaan met een grote verrassing. Hij had voor haar via via een rolstoel weten te regelen. Voor het eerst in haar leven zag zij meer van haar dorp dan de vlonder van 2 bij 2 meter voor haar huis. Het gelukt straalt van haar af alsof ze geen ellende in haar leven kent.

Hieronder een foto van het nieuwe huisje met de rolstoel.

Hierna op naar de school waar een aantal van de 61 kinderen die Ron met zijn Foundation ondersteunt op zitten. Velen verblijven er van maandag tot en met vrijdag en gaan in het weekend naar huis. Wij waren er op vrijdag in de middag, dus waren er al veel kinderen op weg naar huis. Dat betekent voor velen dat zij uren moeten lopen door de bergen en dat zij thuis een situatie aantreffen van aan de opium verslaafde ouders. Die liggen verdoofd op bed en bemoeien zich niet met de kinderen. Ze zijn dus blij als het weer maandag is en ze weer lekker naar school kunnen. Aan de kinderen in een van deze dorpen, door Ron tot “Hells Gate” gedoopt, zouden wij later op de dag nog een bezoek brengen.

De drie Birmeese kinderen, hieronder rechts op de foto, zijn de avond er voor aan komen lopen, nadat ze door hun ouders waren weggestuurd uit Birma voor een betere toekomst in Thailand. Weer 3 extra monden erbij voor Ron dus. . . . . . . Na een diepe zucht liet hij ze via Minta, in de Akha taal weten, dat ze welkom waren en dat er voor ze gezorgd zou worden. Wat een bekkies. Terwijl ze ons eerst aankeken alsof ze bang waren door ons opgegeten te worden.

Voordat we ons echt in de ellende zouden storten, gunde Ron ons nog een bezoekje aan een heet water spa, waar we een heerlijk stukje kip hebben gegeten. Het water in de bron is 87 graden heet en wordt gebruikt om eieren in te koken. Ook wordt het water wat gekoeld, in een bassin gepompt en gebruikt als geneeskrachtige hotspring.

Toen op naar Hells Gate, verder en hoger de bergen in. Het eerste kindje dat op ons af kwam, was een weesje dat door twee opium verslaafden opgevangen wordt. Een schat van een grietje met een wond onder haar kin. Toen Minta duidelijk maakte dat dit behandeld moest worden ging ze er als een raket vandoor en verstopte ze zich in een van de bamboe huisjes. Er was heel veel overredingskracht voor nodig om haar zo ver te krijgen dat ze zich liet behandelen door Minta en Ron. De bewoners van het huisje vonden het allemaal erg vermakelijk en operatie gevangen raket werd uitgevoerd naast een in een grote pan roerende vrouw. De kleine knuffel was super stoer en gaf verder geen krimp !

Daarna de andere kinderen de meegebrachte cadeautjes geven. Ook een van de opium verslaafden komt even kijken met een baby op de arm. Hij was waarschijnlijk uit zijn roes ontwaakt na een voorbij rennend en gillende klein meisje die aan “de dokter”wilde ontkomen.

 

Comments are closed.